W
roku 1885 „Kłosy” przedstawiły obraz nowowybudowanego w Warszawie baraku
chirurgicznego imienia cesarza (cara) Aleksandra II.
Obecnie zbliża się rok 2015, a barak stoi, tam gdzie został zbudowany sto dwadzieścia dziewięć lat temu, zaprzeczając współczesnemu rozumienia słowa „barak” jako obiektu wzniesionego prowizorycznie i tymczasowo.
Od tego niewielkiego budynku rozpoczęła się historia szpitala Rosyjskiego Czerwonego Krzyża, który powstał w tym miejscu – główny budynek wzniesiono w roku 1897.
Obecnie zbliża się rok 2015, a barak stoi, tam gdzie został zbudowany sto dwadzieścia dziewięć lat temu, zaprzeczając współczesnemu rozumienia słowa „barak” jako obiektu wzniesionego prowizorycznie i tymczasowo.
Od tego niewielkiego budynku rozpoczęła się historia szpitala Rosyjskiego Czerwonego Krzyża, który powstał w tym miejscu – główny budynek wzniesiono w roku 1897.
W roku 1915 szpital został przejęty przez Polski Komitet Pomocy Społecznej i przemianowany na Szpital Główny Polskiego Czerwonego Krzyża.
W roku 1942, zarządzeniem władz niemieckich szpital przeszedł pod administrację miejską pod nazwą "Szpital przy Skarpie".
Podczas Powstania Warszawskiego przebiegała przez teren szpitalu linia walk. 3 sierpnia budynki zostały podpalone przez oddziały SS.
Zabudowania szpitala rozebrano w latach siedemdziesiątych, ocalał tylko jeden pawilon – barak chirurgiczny, który wzniesiono jako jeden z pierwszych obiektów szpitalnych.
Obecnie mieści się w nim Klub Bankowca.
Na dawnym terenie szpitalnym urządzono park imienia pierwszego fotografa Warszawy, Karola Beyera.
Znajdująca się w pobliżu ulica Czerwonego Krzyża wywodzi swą nazwę od nieistniejącego szpitala.
A tu można wirtualnie zwiedzić barakowe wnętrza:
http://klubbankowca.com.pl/spacer.html
*Arek*
No, Smolna to w ogóle, że tak się wyrażę, tylko częściowo przetrwała...
OdpowiedzUsuń