Nieudane polowanie "Zośki".

Gdyby to „polowanie” udało się myśliwym, byłaby to najbardziej spektakularna akcja polskiego podziemia.

Na początku roku 1944 wywiad Armii Krajowej zdobył informację o odbywających się w okolicach Mińska Mazowieckiego polowaniach, w których uczestniczą najważniejsi przedstawiciele władz niemieckich w dystrykcie warszawskim z gubernatorem Fischerem na czele.

Ponieważ droga powrotna do Warszawy wiodła poprzez lasy, zorganizowanie pułapki było logiczna konsekwencją pozyskanej informacji. Tym bardziej, że sprawnie przeprowadzona akcja znacznie skróciłaby listę osób, wyrokiem sądu Polskiego Państwa Podziemnego, przeznaczonych do likwidacji.

Ludwig Fischer

Oprócz informacji, kiedy nastąpi powrót, Armia Krajowa dysponowała również wiedzą, kim będą pasażerowie – poza gubernatorem Fischerem w polowaniu miały wziąć udział takie „osobistości” jak komendant SD i policji bezpieczeństwa na dystrykt warszawski, Ludwig Hanh czy Dowódca SS i Policji, Franz Kutschera.

Przeprowadzenie akcji powierzono oddziałom Kierownictwa Dywersji, a bezpośrednim wykonawcą zostali żołnierze batalionu „Zośka”.

Zasadzka na powracających z łowów niemieckich dygnitarzy została przygotowana 8 stycznia 1944 roku w okolicach Wawra.

Po odprawie, która zakończyła się po godzinie 11:00, wyznaczony oddział, złożony z żołnierzy batalionu „Zośka” w sile około czterdziestu ludzi, udał się na stanowiska.

Do końca dyskutowano nad sposobem zatrzymania kolumny samochodowej. Ostatecznie

Franz Kutschera

zdecydowano, że zostanie to zrobione za pomocą stalowej liny, która zawiśnie na wysokości 70 cm nad ziemią, pomiędzy dwoma drzewami.

Broń dostarczono żołnierzom przed godziną 16:00, a około 18:00 nadszedł sygnał o zbliżaniu się kolumny niemieckich pojazdów.

Niestety, zapora z liny okazała się nieskuteczna - pierwszy pojazd zerwał ją i, przyspieszając, oddalił się w kierunku Warszawy. Mimo prowadzonego ognia z broni palnej i użycia granatów, żadnego z samochodów nie udało się zatrzymać.

Nie zginął żaden niemiecki wyższy oficer. .

Najprawdopodobniej przyczyną niepowodzenia było zbyt późne zawieszenie liny. Zrobiono to tuż przed pojawieniem się pierwszego wozu, który uderzył w nią, nim została solidnie przytwierdzona do drzew.

Franz Kutschera

Akcja zakończyła się niepowodzeniem.

Gubernator Ludwig Fischer został stracony 8 marca 1947 w Warszawie po sądowym procesie.

Generał Franz Kutschera zginął w wyniku zamachu przeprowadzonego przez żołnierzy Armii Krajowej w dniu 1 lutego 1944.

Komendant SD i policji bezpieczeństwa Ludwig Hahn, mimo kilkakrotnych prób wykonania wyroku przez oddziały Armii Krajowej wojnę przeżył.

W 1975 roku został skazany przez sąd Niemiec Zachodnich na dożywocie i zmarł 1986. Na wolności, gdyż w związku z choroba nowotworową z więzienia został zwolniony.

.
*Arek*

 Ludwig Fischer- gubernator dystryktu warszawskiego Generalnego Gubernatorstwa przez cały okres okupacji Polski przez III Rzeszę. Stracony 8 marca 1947 w Warszawie.

Podwieczorek dla żołnierzy niemieckich rekonwalescentów w sali koncertowej Pałacu Bruhla w Warszawie. Z lewej dr Ludwig Fischer - gubernator dystryktu warszawskiego.

 Franz Kutschera zginął od kul żołnierzy Armii Krajowej pierwszego lutego 1944 roku.

Na zdjęciu - kondukt żałobny z trumną Franza Kutschery 4 lutego w drodze do Domu Niemieckiego, który mieścił się dzisiejszym Pałacu Prezydenckim.

 Ludwig Hahn - SS-Standartenführer. W okupowanej Polsce pełnił funkcję komendanta SD i policji bezpieczeństwa na dystrykt krakowski (1940), a następnie komendanta SD i policji bezpieczeństwa na dystrykt warszawski (1941-1944). Odpowiedzialny m.in. za eksterminację krakowskiej inteligencji w ramach Akcji AB, masowe represje wobec ludności Warszawy oraz deportacje warszawskich Żydów do obozu zagłady w Treblince.