ul. Grochowska - Cmentarz na Kamionku

Wejście na cmentarz na Kamionku (połowa XIX w.)

 

 

Sobór rzymski z 1059 roku nakazał, ażeby w czasie budowy kościoła zostawiać wokół przestrzeń, przeznaczoną do grzebania zmarłych. Wszystkie powstające w Warszawie kościoły od początku istnienia miasta, aż do połowy XVIII wieku powstawały z terenem przeznaczonym na pochówki tuż obok murów. Ze względów higienicznych i braku możliwości zwiększenia miejsc grzebalnych, konieczne okazało się wyprowadzenie cmentarzy poza miasto.

Mimo oporów ze strony wiernych pierwszy cmentarz "w polu" poświęcono w 1783. Ponieważ przypisany został do kościoła Świętego Krzyża, nazwano go Cmentarzem Świętokrzyskim. Niedługo później, bo w 1792, powstał Cmentarz Powązkowski.
Cmentarze przykościelne ulegały stopniowej likwidacji. Do dzisiaj nie przetrwał żaden - z jednym wyjątkiem. 

Cmentarz na Kamionku (na Kamionie) powstał w XIII  w. obok drewnianego kościółka. Cmentarz był kilkakrotnie zamykany lecz, z różnych przyczyn, pochówki wznawiano.

Dla przykładu - 4 lutego 1681 roku cmentarz zamknięto, ponieważ centrum parafii stała się świątynia pod wezwaniem św. Stanisława na Skaryszewie. Gdy w 1807 roku kościół i cmentarz na Skaryszewie zlikwidowano w związku z budową umocnień napoleońskich, Kamionek ponownie stał się miejscem pochówków.

Obok mieszkańców Pragi na cmentarzu spoczęli również polegli 29-31 lipca 1656 r. podczas walk ze Szwedami, ofiary rzezi Pragi z 1794 r. czy obrońcy Grochowa z 1831 r. 14 czerwca 1887 roku wydano decyzję o zamknięciu nekropolii kamionkowskiej

Do dziś przetrwało około pięćdziesięciu nagrobków.
*Arek*

Groby generałów Tadeusza Korsaka i Jakuba Jasińskiego

 

 

 Drewniana, dwukondygnacyjna dzwonnica. W jej wnętrzu znajdują się dwa dzwony. Starszy został odlany w 1772 roku.

  
Świątynia Matki Bożej Zwycięskiej, wzniesiona w latach 1929-31. Autorem projektu jest Konstanty Jakimowicz. Świątynia wzniesiona jako wotum wdzięczności za zwycięstwo w Bitwie Warszawskiej 1920 roku.