w średniowieczu (!) ludzie byli oszczędni i
dlatego wykorzystali głowę innej rzeźby w ramach artystycznego
"recyclingu".Ponieważ opowieść ta nieco mną wstrząsnęła, postanowiłem wyjaśnić, dlaczego jedna z rzeźb umieszczonych na ołtarzu ma dwie twarze.
Rokokowy ołtarz powstał przed rokiem 1753, w czasie przygotowań bernardynów do beatyfikacji Ładysława z Gielniowa. Jego wykonanie zlecił i sfinansował biskup kujawski Bonawentura Madaliński, natomiast obraz Ładysława został namalowany na zlecenie Stanisława Herakliusza Lubomirskiego.
Za obrazem, w srebrnej trumience podtrzymywanej przez dwa aniołki umieszczone są relikwie
błogosławionego. Powyżej znajduje się napis: „Tuere Patrium Regnum et
invocatus subveni” co znaczy „Ochraniaj ojczyste królestwo, a wezwany
przybądź mu z pomocą”.Autorem rzeźb jest Jan Jerzy Plersch.
Mariusz Karpowicz w książce "Piękne nieznajome" twierdzi, że figury
pierwotnie nie powstały z zamiarem umieszczenia ich w ołtarzu. Ma o tym
świadczyć ich "niepraktyczne" usytuowanie. Być może rzeźby były
pierwotnie elementem bramy triumfalnej przygotowanej w kościele na czas
obchodów beatyfikacji świętego, a potem postanowiono je wykorzystać w
nowo budowanym ołtarzu.Cztery figury przedstawiają personifikacje cnót, którymi odznaczać się miał
błogosławiony Ładysław
czyli Roztropność i Milczenie z przodu, zaś z tyłu Retoryka (Elokwencja)
i Stałość ( lub Męstwo).
Personifikacja Roztropności jest
właśnie tą figurą, która posiada dwie twarze - starą z tyłu głowy i
młodą w miejscu, gdzie twarz zazwyczaj się znajduje.Podwójna twarz oznacza wiedzę o przeszłości i przyszłości, a spoglądanie w lustro symbolizuje poznanie samego siebie, co niezbędne u Roztropności.
Zatem - nie średniowieczny "recycling" ale symboliczne przedstawienie jednej z cnót i takie jest znaczenie dwóch twarzy tej personifikacji.
*Arek*
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz