Świętojańska 2 – Mansjonaria – dom, który ocalał.

Dzisiejszy wpis powstał w wyniku weryfikowania informacji, znajdowanych w różnych opracowaniach na temat historii Starego Miasta. W większości z nich można przeczytać, że Starówka została zburzona w 90%, w prawie 100%, ocalał jeden dom, ocalały dwa domy etc. Jednocześnie większość milczy, które domy ocalały ani nie definiuje, do jakiego stopnia zniszczony dom można traktować jako zachowany.

Przyjmując, że budynek, w którym ocalała większość murów i ścian wewnętrznych traktujemy jako zachowany, to zdecydowanie do domów ocalałych możemy zaliczyć budynek przy ulicy Świętojańskiej 2.

W 1445 roku księżna Anna Holszańska podarowała ziemię mansjonarzom przy kaplicy N.P. Marii w kolegiacie św. Jana, zaś dom został wzniesiony przed rokiem 1478.

                                                                                       

Mansjonarze  byli niższej rangi kapłanami, którzy w zamian za utrzymanie byli zobowiązani rezydować w określonym miejscu i pełnić wyznaczone funkcje duszpasterskie i liturgiczne przy katedrach, kolegiatach i znaczniejszych parafiach. W warszawskiej kamienicy rezydowało kolegium złożone z siedmiu kapłanów – mansjonarzy, zobowiązanych do śpiewania na co dzień Officium de Beata.

Mimo, że kamienica zmieniała właścicieli i była przebudowywana, to najczęściej używaną wobec niej nazwą była i jest właśnie „Mansjonaria”.

W czasie Powstania Warszawskiego spłonął dach, jednakzachowały się zewnętrzne mury i część murów wewnętrznych oraz sklepienia. Zatem w wypadku tek kamienicy, w odniesieniu do stanu, w jakich przetrwała Powstanie Warszawskie większość domów na Starym Mieście. Mansjonarię można traktować, jako jeden z nielicznych budynków, który rzeczywiście ocalał.

Rekonstrukcję zniszczonych partii kamienicy przeprowadzono w latach 1950-53 w stylu neorenesansowym, natomiast pozostawiono odsłonięte fragmenty gotyckich murów i gotyckie okno od strony Placu Zamkowego.

*Arek*